Syr 30

Wychowanie
30 1 Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi, aby na końcu mógł się nim cieszyć. 2 Kto wychowuje swego syna, będzie miał z niego pociechę i dumny będzie z niego między znajomymi. 3 Kto kształci swego syna, budzi zazdrość u wroga, a wobec przyjaciół będzie nim się cieszył. 4 Skończył życie jego ojciec, ale jakby nie umarł, gdyż podobnego sobie zostawił. 5 W czasie życia swego widział go i doznał radości, a i przy śmierci swej nie został zasmucony. 6 Przeciwnikom zostawił mściciela, a przyjaciołom tego, który im okaże wdzięczność. 7 Rozpieszcza syna swego ten, kto opatruje każdą jego ranę i komu na każdy jego głos wzruszają się wnętrzności. 8 Koń nieujeżdżony jest narowisty, a syn zostawiony samemu sobie staje się zuchwały. 9 Pieść dziecko, a wprawi cię w osłupienie, baw się nim, a sprawi ci smutek. 10 Nie śmiej się razem z nim, abyś nie został wraz z nim zasmucony i abyś na koniec nie zgrzytał zębami. 11 W młodości nie dawaj mu zbytniej swobody*, 12 okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby, gdy zmężnieje, nie odmówił ci posłuchu. 13 Wychowuj syna swego i używaj do pracy, abyś nie został zaskoczony jego bezczelnością.
Zdrowie i bogactwo
14 Więcej wart biedny a zdrowy o silnej postawie, niż bogaty a ukarany na swym ciele [chorobą]. 15 Zdrowie i siła lepsze są niż wszystko złoto, a mocne ciało niż niezmierny majątek. 16 Nie ma większego bogactwa nad zdrowie ciała i nie ma zadowolenia nad radość serca. 17 Lepsza jest śmierć niż przykre życie i lepszy wieczny odpoczynek niż stała choroba. 18 Łakocie położone przed zamkniętymi ustami to stosy żywności leżące na grobie*. 19 Na cóż się przyda ofiara z owoców bożkowi? Nie będzie przecież jadł ani czuł zapachu - tak jest z tym, kogo Pan doświadcza. 20 Patrzy oczami i wzdycha, jak wzdycha eunuch obejmujący dziewicę.
Radość
21 Nie wydawaj duszy swej smutkowi ani nie dręcz siebie myślami. 22 Radość serca jest życiem człowieka, a wesołość męża przedłuża dni jego. 23 Wytłumacz sobie samemu*, pociesz swoje serce, i oddal długotrwały smutek od siebie; bo smutek zgubił wielu i nie ma z niego żadnego pożytku. 24 Zazdrość i gniew skracają dni, a zmartwienie sprowadza przedwczesną starość. 25 Gdy serce pogodne - dobry apetyt*, zatroszczy się ono o pokarmy.


Przypisy

11 - Kilka rkp dodaje: "i nie pobłażaj jego złym czynom, naginaj mu karku w czasie młodych lat".
18 - Jest to aluzja do pogańskiego zwyczaju składania zmarłym ofiar z pokarmu. Hebr.: "przed bożkiem".
23 - Według hebr.; gr.: "oszukuj swą duszę"; kilka rkp: "miłuj swą duszę".
25 - Tłum. przypuszczalne; hebr.: "sen zadowolonego to jak przysmak". Wlg: "serce jasne jest też wesołe przy ucztach, uczty jego bowiem przyrządzane są starannie".

Zobacz rozdział